براساس گزارش نشنال‌جئوگرافیک، چند هفته پس از آلوده شدن دختربچه ای 12 ساله در آرکانساس آمریکا به این انگل، سازمان بهداشت فلوریدا نیز از آلوده شدن پسربچه‌ای 12 ساله خبر داد که وی نیز به شیوه‌ای مشابه، یعنی در حین شنا کردن در گودال آب به این انگل مبتلا شده‌بود.
این نوع بسیار نادر از مننژیت مغزی که به اختصار PAM نامیده می‌شود توسط آمیب یا تک‌سلولی به نام نیگلریا فولری ایجاد می‌شود. این جاندار میکروسکوپی معمولا از باکتری‌ها تغذیه کرده و در لایه‌های رسوبی آبهای گرم و برکه‌ها زندگی می‌کنند.
براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، CDC، قربانیان این سک‌سلولی پس از 5 روز می‌میرند و از سال 1962 تنها یک نفر توانسته از این آلودگی جان سالم به در ببرد. جاناتان یودر اپیدمیولوژیست مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها در رابطه با این تک سلولی به نشنال جئوگرافیک توضیحاتی داده‌است:
این تک‌سلولی چگونه انسان را آلوده می‌کند؟
تحت شرایطی خاص، این انگل تاژک‌هایی ایجاد می‌کند که به آن اجازه حرکت سریع و جستجو برای یافتن فضایی مناسب‌تر را می‌دهد. زمانی که افراد طی روزهای تابستانی درون آبهای گرم شنا می‌کنند، ممکن است آب آلوده به این انگل از راه بینی به بدن آنها وارد شده و مسیر انگل به سوی مغز هموار می‌شود. پس از ورود انگل، سردرد، گردن‌درد و تهوع آغاز خواهد شد و این عوارض به تدریج به عوارض جدی‌تری ختم خواهند شد. این آلودگی معمولا پس از پنج روز منجر به کما و مرگ افراد می‌شود.
این انگل کجاها زندگی می‌کند؟
درون آبهای شیرین و گرم در مکان‌هایی که از درصد بسیار کمی کلر برخوردار است. ردیابی این انگل در آبهای شیرین مکان‌هایی که از آب و هوای گرم برخوردارند اصلا بعید نیست.
این انگل در استخرها نیز زندگی می‌کند؟
کلرپاشی و تصفیه آب مانع از وجود این انگل یا هرنوع دیگر عفونت و آلودگی در آبهای استخرها خواهد شد و انواع راهکارهای انگل‌زدایی میزان خطر آلودگی استخرها را کاهش خواهد داد. اما یک مورد گزارش شده وجود دارد که بر اساس آن در حدود 10 سال پیش کودکی در اثر شنا در استخری که از آب گرم زیرزمینی پر شده بود، به این انگل آلوده شده و جان خود را از دست داد.
آیا میزان آلودگی به این انگل رو به افزایش است؟
هنوز اطلاعاتی درباره افزایش میزان ابتلا به این انگل وجود ندارد. طی سال‌های گذشته سالانه چهار یا پنج مورد آلودگی گزارش شده‌است. آنچه به تازگی رخ داده،آلودگی در شهر‌هایی است که تا پیش از این وجود این انگل در آنها گزارش نشده بود. این به آن معنی است که انگل در حال حرکت به سوی شمال آمریکا است،درحالی که در گذشته تنها در بخش های جنوبی ردیابی می‌شد.
چرا این انگل تنها وارد بینی افرادی خاص می‌شود؟
هنوز پاسخی برای این پرسش وجود ندارد. میلیون‌ها نفر سالانه در این آبهای گرم شنا می‌کنند اما بیمار نمی شوند. دشوار است که بتوان توضیح داد چرا یک نفر به انگل آلوده می‌شود و دیگران بیمار نمی‌شوند زیرا این انگل به راحتی می‌تواند هرکسی را آلوده کند.
شانس زنده ماندن پس از آلودگی چقدر است؟
از سال 1962، 128 مورد ابتلا به این بیماری گزارش شده و به جز مورد اخیر، تنها یک نفر از این میان جان سالم به در برده‌است. در سال 1978 بیماری پس از استفاده از آنتی‌بیوتیک از این انگل رهایی پیدا کرد اما درمان مشابه برای دیگر بیماران نتیجه موفقیت‌آمیزی نداشته‌است.
چگونه می‌توان از آلودگی جلوگیری کرد؟
اگر افراد می‌خواهند درصد خطر ابتلا به این انگل را کاهش دهند، با وجود اینکه ابتلا به آن امری بسیار نادر است، استفاده از گیره‌های بینی یا مسدود کردن بینی‌هایشان در حین شنا در آبهای گرم و زیرزمینی است. بالا نگه‌داشتن سر بالای سطح آب در چشمه‌های آب گرم و دیگر مکان‌هایی که احتمال ورود آب به بینی وجود دارد نیز می‌تواند خطر آلودگی را کاهش دهد. همچنین بلند نکردن رسوبات کف دریاچه‌ها یا برکه‌ها نیز می‌تواند از آلوده شدن آب به این انگل جلوگیری کند.
